PAŹDZIERNIK 2025

W świecie zdominowanym przez konflikt wartości firma katolickiego przedsiębiorcy powinna być wspólnotą, w której można odnaleźć spokojną przystań. W takim środowisku, gdzie dostrzega się bogactwo każdego człowieka, a nie tylko zbiór kompetencji, rodzi się prawdziwa wolność. To przestrzeń WIELKICH_DZIEŁ, gdzie relacje oparte na dobru stają się siłą napędową. W obliczu zła, które może nas przytłoczyć, takie miejsce pracy oferuje wsparcie i narzędzia do walki o dobro, nie tylko dla jednostki, ale dla całej wspólnoty.

Boże Duchu Święty,
z Twojego polecenia Objawienie
zostało spisane dla nas ludzi.
Oświeć mój rozum i napełnij moje serce,
abym przy tym czytaniu
dobrze zrozumiał Twoją prawdę
i abym nauczył się goręcej Cię kochać,
wierniej Ci służyć.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Inną przypowieść im przedłożył:

Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast.

Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?” Odpowiedział im: „Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: „Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?” A on im odrzekł: „Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”.

• Kilka minut refleksji.
• Podziel się z innymi tym, co Bóg w tym tekście mówi do Ciebie.

Rok 1878 to rok pierwszych ślubów o. Dehona (28.06.1878) oraz data założenia jego zgromadzenia, chociaż, mówiąc po ludzku, był to okres najmniej odpowiedni do założenia zgromadzenia zakonnego.

Republikanie, upojeni triumfem wyborczym, nie nadużyli zwycięstwa, lecz wkrótce potem, zdobywszy większość w senacie, a następnie w 1879 roku przywództwo w republice, zaczęli prowadzić własną politykę religijną, której skutkiem było rozwiązanie zgromadzeń zakonnych, laicyzacja nauczania na każdym szczeblu, włączenie Kościoła do prawa ogólnego, zwłaszcza gdy chodzi o służbę wojskową zakonników itp.

Pierwsza gwałtowna burza antykatolicka i antyklerykalna wybuchła w 1880 roku, kiedy wygnano jezuitów (1880), zamknięto 261 klasztorów i wypędzono 5 643 zakonników.

Nawałnica laicyzacyjna kontynuowana będzie w sposób zaciekły prawie przez trzydzieści lat, nie tylko na polu nauczania, lecz we wszystkich dziedzinach życia społecznego Francji, aby uczynić z Francuzów nowoczesny naród, przepojony nieśmiertelnymi zasadami Rewolucji. Na mocy prawa zabroniono modlitw publicznych (1884), zakazano uczestnictwa grupowego w ceremoniach religijnych (1883), zniesiono obowiązek odpoczynku niedzielnego (1880), usunięto z wojska kapelanów (1880), zobowiązano seminarzystów do dwuletniej służby wojskowej (1880 i 1905), siostry zakonne w szpitalach stopniowo zastępowano pielęgniarkami świeckimi (1880 i 1907), przywrócono rozwody (1884) itd.

Pierwsze lata XX wieku we Francji to szczyt prześladowań Kościoła we Francji. Wypędzono zakonników i przejęto majątki. Gdy na czele rządu stał eksseminarzysta Émile Combes, rozpoczął się „państwowy antyklerykalizm”. Szkoły prowadzone przez zgromadzenia zakonne zostały zamknięte. Ojciec Dehon przygotowywał się do wygnania. Myśląc o przyszłości, od 1902 roku podejmował wszelkie wysiłki, aby utworzyć siedzibę w Brukseli, bez porzucania, na razie, Saint-Quentin. Często przemieszczał się pomiędzy tymi dwoma miastami nie leżącymi od siebie w zbyt wielkiej odległości (ok. 180 km). Ojciec Dehon postanowił przeciwstawić się i wystąpił w sądzie przeciwko decyzji rządu rozwiązującej zgromadzenie. Budziła się w nim dusza prawnika:

„Protestuję i będę podtrzymywał mój protest aż po więzienie, jeśli będzie trzeba”.

Trybunał w Saint-Quentin był pod wrażeniem obrony przedstawionej przez tego niezwykłego starca. Równocześnie o. Dehon kontynuował w mieście prawdziwą kampanię prasową, z ulotkami i afiszami, na których przypominał o swoich prawach. Oczywiste było jednak, że Dehon przegra swój proces. Dom Najświętszego Serca został skonfiskowany. Kampania wyjaśnień prowadzona w mieście przyniosła jednak owoce: gdy przyszedł moment sprzedaży domu, nie pojawił się żaden nabywca i Dehon mógł odzyskać go za niewielką cenę.

Dzieło sercańskie opuściło więc Francję, nie zostając jednak zniszczone, ponieważ zdołało się już dobrze rozwinąć poza granicami tego państwa, posiadając tam około dwudziestu wspólnot z 300 zakonnikami. Po 1905 roku Dehon przebywał w Brukseli i stamtąd zarządzał zgromadzeniem, które rozwijało się poza Francją. Jednocześnie każdego roku udawał się do Rzymu. To tam organizował międzynarodowe spotkania społeczne. Podróże, konferencje i kongresy, liczne publikacje książek i czasopism, wszystko to odpowiadało jego pragnieniu „poznania i wiedzy” oraz jego wewnętrznego łaknienia „komunii”.

Łatwo jest uruchomić szpital?

Przy naszych mizernych zasobach finansowych wydawało się, że rzucamy się z motyką na słońce. Zaczynaliśmy w wynajętym budynku. Sprzedałem mieszkanie mamy, kolega pożyczył pieniądze od wujka, a trzeci ze wspólników sprzedał działkę. Do tego doszły kredyty… Wystartowaliśmy z niewielkim zespołem. W 2001 roku w naszym „szpitaliku” odbyła się pierwsza operacja…

Do roku 2011 nie było większych problemów. Wszystko szło dobrze, szpital się rozwijał. W 2011 roku przyszedł poważny kryzys. W tym czasie pracowaliśmy już w świeżo oddanym do użytku nowym budynku. Pracowało nas wtedy około 200 osób. W 2011 roku zmienił się sposób kontraktowania z NFZ. Zaczęliśmy dostawać niepokojące informacje… Ostatecznie dowiedzieliśmy się, że trzeba zapłacić haracz, bo jeśli nie, to kontraktu nie będzie…

Zapłaciliście?

Nie zapłaciliśmy… Niedługo potem pod pretekstem błędu w dokumentacji (a robiliśmy to naprawdę sumiennie) nie uzyskaliśmy kontraktu. Zaczęła się panika. Istnienie szpitala stanęło pod znakiem zapytania. Blisko dwa tysiące pacjentów wróciło do domu. Dowiedzieli się, że operacja, na którą czekali, po prostu się nie odbędzie…

Jak udało Wam się przetrwać?

Uderzaliśmy wszędzie, gdzie się tylko można było. Pojechałem nawet do CBA w Katowicach, mając dowody na to, co się działo. Usłyszałem: „Proszę Pana, my szukamy tylko tam, gdzie nam pozwolą”… Nasz okręt został mocno zniszczony, woda zaczęła wlewać się do środka…

Szpital do dziś istnieje, więc…

Po trzech miesiącach okazało się, że nie pójdziemy na dno. Szpital uratowali pacjenci, których stać było na operacje prywatne. Przychodzili do nas, bo mieliśmy już wtedy renomę w całej Polsce. To wszystko jednak odbiło się na relacjach między wspólnikami. Zakończyła się trwająca jedenaście lat sielanka.

Rozmawiała Monika Kuźma.
Cały wywiad z Markiem znajdziesz w książce „25 talentów”.

Bycie katolickim przedsiębiorcą to nie tylko sposób prowadzenia biznesu – to świadectwo wartości w świecie, który często je kwestionuje. Spójrzmy na dwa kluczowe wymiary tego wyzwania:

Michele Ferrero, twórca światowego imperium słodyczy, był nie tylko genialnym przedsiębiorcą, ale także człowiekiem głębokiej wiary. Jego filozofia biznesowa łączyła nowoczesne zarządzanie z wartościami katolickimi, co przełożyło się na wyjątkową kulturę organizacyjną firmy. W każdej fabryce Ferrero znajduje się kapliczka lub obraz Matki Bożej, a firma słynie z długoterminowego podejścia do rozwoju i wyjątkowej troski o pracowników.

Wybierz jeden element z kultury organizacyjnej Ferrero, który najbardziej cię zainspirował:

• obecność symboli religijnych w przestrzeni firmy,
• programy wsparcia pracowników,
• długoterminowa perspektywa rozwoju,
• etyczne pozyskiwanie surowców.

Kreatywne wdrożenie. Zaprojektuj własne, unikalne rozwiązanie inspirowane wybranym elementem, które:

• Pasuje do specyfiki twojej firmy/organizacji,
• Łączy wartości katolickie z innowacyjnym podejściem,
• Jest realne do wdrożenia.

Opisz swój pomysł w formie konkretnego planu działania, uwzględniając pierwsze kroki i przewidywane rezultaty.

Pamiętaj: Najważniejsza jest twoja kreatywność w dostosowaniu inspiracji do własnego kontekstu!

27 LISTOPADA  – Zbigniew Grodzki

30 GRUDNIA – wszyscy prowadzący: Magda, Mirek, Monika, Zbyszek i Anastazja – podsumowanie i świętowanie