W prehistorii biblijnej odnajdujemy opowiadanie o upadku i wzlocie, małości i wielkości człowieka. I o Bogu, który czuwa nad wszystkim.

1. Bóg ma plan

Życie bez porażek byłoby piękne. Prawdopodobnie, bo nikt takiego nie doświadczył, więc nie mamy pewności. Podobnie jest w biznesie. Porażki bywają mniejsze, ale zdarzają się także totalne katastrofy, sytuacje bez wyjścia. Opowiadanie o Józefie sprzedanym przez braci w niewolę, zapisane na pierwszych stronach Księgi Rodzaju, jest archetypem działania Boga na zakrętach ludzkiego życia. Stary Testament ukazuje Boga bliskiego i obecnego w dziejach człowieka.

2. Archeologia

„Suchym piaskom pustyni egipskiej zawdzięczamy zachowanie tekstów hieroglificznych, świadków imigracji Semitów do doliny Nilu. Najbardziej fascynujący dowód stanowi pewne malowidło ścienne z 1900 r. przed Chr., znalezione w Beni-Hassan i przedstawiające sceny z życia księcia egipskiego: zabawy, polowanie, tańce. Pojawia się na nim kilku cudzoziemców, którzy noszą inne stroje, mają jaśniejszą skórę i kwadratowy profil. Dwóch urzędników przedstawia ich faraonowi, zaś napis na papirusie trzymanym przez jednego z nich głosi «Mieszkańcy piasku» – Semici. Ich przywódca, Aisaj, przybył do Egiptu z 36 członkami swego plemienia: mężczyznami, kobietami i dziećmi. Dzieło to jest tak dobrze zachowane, że może nam dać żywy obraz podróży, jakie w czasie głodu odbył do Egiptu najpierw Abraham, a następnie synowie Jakuba”. Bibl. 1

3. Życiowe kryzysy

Ich bolesność ma trzy wymiary:

• materialny – utrata dochodów, długi, strata majątku. Co się z tym wiąże to wymuszona zmiana sposobu życia.
• wewnętrzny – ból przegranej, poczucie bycia gorszym, a czasem wrażenie bycia nikim, aż do utraty sensu życia.
• zewnętrzny – poważne zachwianie relacjami w rodzinie, konieczność ułożenia ich na nowo, co z uwagi na dwa pierwsze czynniki, jest bardzo trudne. Potencjalne konsekwencje to rozwód, utrata relacji z dziećmi, samotność. Te zachwiania w relacji z innymi jeszcze bardziej potęgują odczucia w dwóch pierwszych wymiarach.

4. Wewnętrzna gotowość i szukanie rozwiązań

Biznes zawsze wiąże się z ryzykiem, a bycie przedsiębiorcą ze swej definicji zakłada postawę gotowości do zmiany. Często powtarzane zdanie: „Kryzys jest szansą” może stać się jedynie pustym sloganem.

Sposób przejścia kryzysu zaczyna się długo przed jego nadejściem. Mowa o „wewnętrznej gotowości” przyjęcia sytuacji trudnej. Najlepiej oddał to św. Paweł w słowach: „Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” Flp 4,12-13.

Pierwszym sukcesem przedsiębiorcy w kryzysie będzie przezwyciężenie postawy ucieczki, zamknięcia się, wewnętrznej emigracji. Drugim krokiem będzie akceptacja swojego stanu oraz cierpliwość w jego znoszeniu. Dopiero wtedy można przyjąć aktywną postawę poszukiwania dróg wyjścia.