WRZESIEŃ 2025

W obliczu wyzwań świata nie jesteśmy bezsilni. Każde WIELKIE_DZIEŁO ma moc zmieniania rzeczywistości, wpływając na środowisko i kształtując wartości. Każdy z nas ma siłę, by przeciwstawić się złu i promować dobro. Nie musimy przyjmować postawy obronnej; zamiast tego, możemy aktywnie uczestniczyć w kreowaniu lepszych miejsc życia i pracy. Jako chrześcijanie mamy misję „nadawania światu smaku" – to nasza odpowiedzialność i nasza siła.

Boże Duchu Święty,
z Twojego polecenia Objawienie
zostało spisane dla nas ludzi.
Oświeć mój rozum i napełnij moje serce,
abym przy tym czytaniu
dobrze zrozumiał Twoją prawdę
i abym nauczył się goręcej Cię kochać,
wierniej Ci służyć.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

• Kilka minut refleksji.
• Podziel się z innymi tym, co Bóg w tym tekście mówi do Ciebie.

Papież Leon XIII, znany był ze swojego zaangażowania w kwestie społeczne i reformy w Kościele, to on napisał pierwszą encyklikę społeczną Rerum novarum (15 maja 1891). Jego działalność przyniosła mu tytuł „papieża robotników" i wydatnie wpłynęła na kształt życia społecznego. „Głoście moje encykliki, one zwalczają współczesne błędy" – z taką zachętą zwrócił się do ks. Leona Dehona. Podczas audiencji udzielonej mu 6 września 1888 roku w Rzymie, po wysłuchaniu informacji o rozwoju nowego zgromadzenia Księży Sercanów i sytuacji we Francji, papież zachęcił do przeciwdziałania negatywnym zjawiskom w Kościele i społeczeństwie. Spotkanie z Leonem XIII stało się dla ks. Dehona potężnym impulsem do wzmożenia działalności społecznej i formacyjnej, którą od kilkunastu lat prowadził we Francji.

Ze szczególnym entuzjazmem o. Dehon przyjął entyklikę Rerum novarum. Ten „zbawienny dokument", jak go nazywał, stał się jego ulubionym punktem odniesienia, służącym do odnowy stanu kapłańskiego i uwrażliwienia księży na problemy społeczne. W 1894 roku Dehon wydał duży komentarz do encykliki, zatytułował go: Chrześcijański podręcznik społeczny. Jego pierwsza część była owocem pracy Komisji Studiów Społecznych w Soissons działającej pod kierownictwem o. Założyciela. Książka ta cieszyła się bardzo dużym powodzeniem: w pięciu wydaniach zostało w sumie rozprowadzonych ponad 10 000 egzemplarzy, nie licząc tłumaczeń na inne języki. W wielu seminariach była wykorzystywana w formacji socjalnej studentów.

W swym komentarzu o. Dehon przedstawił papieski dokument, dołączając własne wyjaśnienia i uzupełnienia. W ostatnim dziesięcioleciu XIX w., ze względu na swe kompetencje, o. Dehon stawał się coraz wyraźniejszym autorytetem w kwestiach społecznych.

Czas ten naznaczony był intensywną aktywnością literacką oraz uczestnictwem w licznych kongresach, zgromadzeniach i spotkaniach. Warto szczególnie przypomnieć konferencje socjalne, które wygłosił w Rzymie zimą 1897 roku. Jego przyjaciel ks. Thiberghien chciał w ten sposób dać o. Dehonowi okazję do zaprezentowania się w stolicy Włoch. W konferencjach, które przyciągnęły około 500 słuchaczy, a wśród nich wielu biskupów i niektórych kardynałów, o. Dehon mógł przedstawić fundamentalne założenia doktryny społecznej. Z niespotykanym dotychczas naciskiem i wigorem Założyciel sercanów bronił stanowiska głoszącego to, co nazywał „obowiązkiem społecznym kapłana". Nie jest on oportunizmem, „lecz ścisłą powinnością sprawiedliwości i miłości we właściwym wypełnianiu swej posługi kapłańskiej i duszpasterskiej". Konferencje te przyciągnęły uwagę papieża, który dla podkreślenia swego uznania oraz nadania dodatkowego znaczenia słowom Dehona mianował go jeszcze w tym samym roku konsultantem dykasterii watykańskiej.

Skończyłem fizykę. Koledzy namawiali mnie na programowanie, ale ja wiedziałem, że to nie dla mnie. Nie lubiłem siedzieć sam przed ekranem. To się nie zmieniło. Im dłużej pracuję w informatyce, tym bardziej utwierdzam się w tym, że bardziej interesuje mnie człowiek, a nie technologie…

Wiedziałeś wcześniej, z czym wiąże się prowadzenie firmy?

Nie miałem pojęcia, co to jest biznes. Nie było wtedy jeszcze żadnych szkół… Uczyłem się biznesu razem z pracownikami. Zauważyłem, że lubię współpracować z ludźmi, dawać im zadania i patrzeć, jak się rozwijają. Firma nie zawsze zarabiała dużo, ale to praca z ludźmi przynosiła mi satysfakcję. Klienci zazwyczaj długo z nami współpracowali, a jeden z pracowników był u mnie 19 lat… 19 lat w jednej firmie, to rzadkość.

Zastanawiałeś się, dlaczego Twoi pracownicy zostają?

Myślę, że chodziło o brak nadmiernego nadzoru, delegowanie pracy i dawanie samodzielności. Prawdopodobnie dlatego ludzie chcieli u mnie pracować. Pozwalałem pracownikom na rozwój, dofinansowywałem kursy. Organizowaliśmy wyjścia do teatru, wyjazdy żeglarskie. Czasami też poważniejsze wyjazdy jak rejs morski… Jeden z pracowników tak się wtedy „wkręcił", że teraz żegluje z całą rodziną. Robiliśmy spotkania przy grillu, mecze piłki nożnej, gry w badmintona, czasami wyjścia do restauracji. Te sytuacje pozwalały pracownikom zobaczyć się w innym świetle. Tworzyły się więzi…

Jak dziś się czujesz w Talencie?

W pewnym momencie coś się w łódzkim Talencie zmieniło. Księża Sercanie zasugerowali, że przydałyby się osoby, które zostaną lokalnymi liderami i zaczną organizować spotkania. Pomyślałem, że to wyzwanie dla mnie, bo mam zdolności organizacyjne. Jakiś czas temu przenieśliśmy się do jezuitów. Tam budujemy lokalną społeczność Talentu. Od 5 lat się spotykamy, czerpiemy z Talentu, ale też trochę modyfikujemy program.

Modyfikujecie, czyli…

Poczuliśmy, że jedno spotkanie w miesiącu to za mało. Dawniej w czasie wakacji Talent miał przerwę w spotkaniach. Program na rok (nie licząc wakacji) to jedynie dziesięć spotkań. Nawet przychodząc regularnie, ktoś zawsze opuści dwa czy trzy spotkania, a siedem spotkań rocznie to za mało na budowanie wspólnoty. Postanowiliśmy, że zrobimy dwie zmiany: nie będziemy robić przerw wakacyjnych i zorganizujemy w każdym miesiącu drugie spotkanie. To już dwadzieścia spotkań rocznie, co daje większą szansę na zbudowanie więzi. Stopniowo zapraszałem ludzi do współpracy, proponując im funkcje animatorów. Dziś mamy kilka zaangażowanych osób, które prowadzą grupy dzielenia. Utworzyliśmy też radę animatorów, co pozwala nam lepiej organizować spotkania.

Rozmawiała Monika Kuźma.
Cały wywiad z Markiem znajdziesz w książce „25 talentów".

Każdy z nas ma moc zmieniania świata na lepsze. Czasem potrzeba tylko jednej osoby, która zrobi pierwszy krok, by zainspirować innych do działania. Sprawdź, jak Ty możesz stać się iskrą pozytywnej zmiany:

Każda firma, podobnie jak ziarnko soli, ma moc zmieniania smaku otaczającej rzeczywistości. Widzimy to na przykładzie o. Dehona, który poprzez swoją działalność i publikacje wpłynął na tysiące osób, czy Krzysztofa z łódzkiej grupy Talentu, który ze swoim zespołem postanowił wyjść poza utarte schematy i stworzyć coś więcej. Zaprojektuj w poniższym ćwiczeniu jak twoje WIELKIE_DZIEŁO będzie świecić swoim niepowtarzalnym światłem.

„Mapa Światła"

• Każdy uczestnik otrzymuje kartkę papieru.
• Na środku kartki uczestnicy wpisują nazwę swojej firmy.
• W czasie 5 minut rysują promienie wychodzące z centrum i na każdym zapisują jeden obszar/grupę ludzi, na którą ich firma może pozytywnie wpływać (np. pracownicy, klienci, dostawcy, lokalna społeczność, środowisko).
• Przy każdym promieniu dopisują jedną konkretną inicjatywę, którą mogliby podjąć w ciągu najbliższych 3 miesięcy.
• Na końcu każdy wybiera jedną inicjatywę, którą się podzieli z grupą i zobowiąże się do jej realizacji.

30 PAŹDZIERNIKA – Zbigniew Grodzki – gość Marek Świeży

27 LISTOPADA  – Zbigniew Grodzki

30 GRUDNIA – Magda, Mirek, Zbyszek – podsumowanie i świętowanie