3. Dziesięć lat z przedsiębiorcami

Czy warto było podjąć i kontynuować propozycje przedstawione przez przedsiębiorców dziesięć lat temu? Bez wątpienia tak. Udało się nam, tzn. przedsiębiorcom i księżom, lepiej poznać i zrozumieć. Spotkania w „Talencie” stały się okazją do nawiązania przyjaźni, współpracy, pogłębienia więzi z Bogiem i z ludźmi. Odbyło się ich w ostatnim dziesięcioleciu ponad dwieście. Złożyły się na nie dni skupienia (m.in. w Stadnikach, Koszycach Małych, Piekarach Śląskich, Krakowie, Lublinie czy Bielsku-Białej), rekolekcje wielkopostne (m.in. w Gródku n. Dunajcem), pielgrzymki krajowe i zagraniczne, warsztaty i sympozja naukowe, rajdy turystyczne i spotkania z duszpasterzami w firmach. Z tych wszystkich propozycji skorzystało w sumie ponad cztery tysiące uczestników.

Ze względu na ponaddwumilionową rzeszę przedsiębiorców w Polsce oraz skalę problemów moralnych i ekonomicznych, przed jakimi stoją, pole działania dla „Talentu” jest przeogromne. Doświadczenia zdobyte w pracy z przedsiębiorcami w minionym dziesięcioleciu powinny się stać podstawą do refleksji nad zdynamizowaniem działalności Polskiej Prowincji Księży Sercanów w zakresie duszpasterstwa tej grupy społecznej. To nie tylko szansa, ale i wielkie zobowiązanie.

Statystyka spotkań „Talentu” w latach 1999-2009

Przypisy

1 Konstytucje i Dyrektorium Generalne Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, Kraków 1991, s. 330. W dalszej części, by uprościć zapis, odniesienia do Konstytucji będą umieszczone w nawiasach w tekście głównym.

2 Wymownym potwierdzeniem dla tych wskazań Konstytucji jest encyklika Benedykta XVI Deus caritas est. Papież podkreśla w niej wielokrotnie, że od wiary i kontemplacji Bożej miłości, ucieleśnionej w Chrystusie, trzeba przechodzić do miłości bliźniego. „Miłość Boga i miłość bliźniego są nierozłączne: są jednym przykazaniem. Jednak obie te miłości czerpią życie z miłości pochodzącej od Boga, który pierwszy nas umiłował. Tak więc nie chodzi tu już o «przykazanie» z zewnątrz, które narzuca nam coś niemożliwego, lecz o doświadczenie miłości darowanej z zewnątrz, i tą miłością, zgodnie ze swoją naturą, należy się dzielić z innymi. Miłość wzrasta poprzez miłość. Miłość jest «Boska», ponieważ pochodzi od Boga i łączy nas z Bogiem, a ten jednoczący proces przekształca nas w «My», które przezwycięża nasze podziały i sprawia, że stajemy się jednym tak, że ostatecznie Bóg jest «wszystkim we wszystkich» (por. 1 kor 15,28)”. Benedykt XVI, Encyklika o miłości chrześcijańskiej Deus caritas est z 25 grudnia 2005 r., Rzym, nr 18.

3 Encyklopedia Katolicka KUL, Lublin 1983, t. IV, kol. 390n.

4 Por. tamże.

5 Por. F. Assländer, A. Grün, Jak kierować ludźmi?, Kraków 2009, s. 6-7 i 17-20.

6 Por. Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, nr 40, w: Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje, Poznań 2002.

7 Jan Paweł II, „Powołanie świeckich do świętości”, katecheza z 24 listopada 1993 roku, nr 6, w: Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t. VII, Katechezy, cz. 2, Kraków 2007, s. 626.

8 Na temat duchowości świeckich zob. Jan Paweł II, „Duchowość świeckich”, katecheza z 1 grudnia 1993, w: Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t. VII, Katechezy, cz. 2, Kraków 2007, s. 627-629.

9 Por. Jan Paweł II, „Promocja laikatu chrześcijańskiego w perspektywie nowych czasów”, katecheza z 21 września 1994 r., nr 1, dz. cyt., s. 690.

10 Por. tamże, nr 7, s. 692.

11 M. Novak, Duch demokratycznego kapitalizmu, Poznań 2001, s. 382.

12 M. Novak, dz. cyt., s. 380-381.

13 Por. Jan Paweł II, „Promocja laikatu chrześcijańskiego…”, dz. cyt., nr 7, s. 692.

14 Por. C. Anderson, Cywilizacja miłości. Co każdy katolik może zrobić, by zmienić świat, Kraków 2009, s. 189.