MAJ 2025

Współpraca jest kluczem do sukcesu, zarówno w biznesie, jak i w życiu osobistym. Umiejętność pracy z innymi, dzielenie się wiedzą oraz wspólne dążenie do celu, to fundamenty, które pozwalają projektom i inicjatywom kwitnąć. WIELKIE_DZIEŁA wymagają wielu rąk do pracy, a każda osoba wnosi coś wyjątkowego do całości. To, jak podejdziemy do współpracy, odzwierciedla nasze wartości i nastawienie do świata.

Boże Duchu Święty,
z Twojego polecenia Objawienie
zostało spisane dla nas ludzi.
Oświeć mój rozum i napełnij moje serce,
abym przy tym czytaniu
dobrze zrozumiał Twoją prawdę
i abym nauczył się goręcej Cię kochać,
wierniej Ci służyć.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

[Jezus] przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: „Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce! Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?” I powątpiewali o Nim. A Jezus mówił im: „Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony”. I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.

Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. „Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien!” I mówił do nich: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich!” Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali. (…)

Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!”. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.

Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.

• Kilka minut refleksji.
• Podziel się z innymi tym, co Bóg w tym tekście mówi do Ciebie.

100-lecie śmierci o. Leona Dehona jest okazją do przypomnienia o jego społecznym zaangażowaniu, które swoje źródło miało w duchowości. Przeżył głęboko prawdę o Bożej miłości do człowieka, której wymownym symbolem jest Najświętsze Serce Jezusa. Widząc problemy współczesnego świata – w imię tej miłości, którą starał się odwzajemnić – dążył do przeciwdziałania im i uwrażliwienia innych na potrzeby bliźnich. Z takiej postawy rodziły się konkretne działania na polu formacji społecznej księży, kleryków i świeckich. Formacja ta objęła również przedsiębiorców z Saint-Quentin, gdzie Dehon był wikarym, a następnie z innych miast, gdy został odpowiedzialnym za dzieła społeczne w diecezji.

Przełomem dla działalności ks. Dehona stało się spotkanie z francuskim przedsiębiorcą Leonem Harmelem (1829-1915). Jako młody przedsiębiorca stanął więc przed wielkim dylematem: czy ulec panującemu powszechnie zobojętnieniu i skupianiu się na bezwzględnym pomnażaniu zysków, czy też zaangażować się w reformy, które zmieniłyby sytuację robotników, a które wcześniej już zainicjował jego ojciec. Świadom istniejących problemów i trudności, podjął decyzję o stworzeniu w swojej fabryce, w oparciu o chrześcijańskie zasady, środowiska, które pozwalałoby jemu i robotnikom oraz ich rodzinom wzrastać w każdej dziedzinie życia, poczynając od sfery zdrowotnej, a kończąc na życiu duchowym. By osiągnąć swój cel, odwołał się do inicjatywy samych robotników. Przy ich zaangażowaniu powstała rada zakładowa nadzorująca m.in. sprawy związane z płacami, dyscypliną, bezpieczeństwem pracy czy szkoleniami. Funkcjonowało wiele inicjatyw o charakterze socjalnym: robotnikom i ich rodzinom zapewniano opiekę lekarską, na terenie fabryki istniał punkt apteczny, w okresie choroby robotnicy otrzymywali zasiłek, na co dzień mogli korzystać z pralni, zakładu kąpielowego, kas zapomogowych. Inicjatywami promującymi rodzinę było budowanie przez Harmela robotniczych domów, zakładanie szkół gospodarstwa domowego dla dziewcząt, dostosowywanie wysokości wynagrodzenia do liczby członków w rodzinie czy udzielanie wsparcia posagowego dla ubogich dziewcząt.

Ze współpracy kapłana i przedsiębiorcy rodziły się nowe pomysły i nowe możliwości oddziaływania na rzeczywistość. Okazało się, że prowadzenie firmy w oparciu o społeczną wrażliwość umożliwia formację ludzką i duchową robotników. Wspólnym owocem było m.in. zorganizowanie czterech pielgrzymek francuskich robotników i przedsiębiorców do Rzymu (w latach 1885-1891), kongresów robotniczych w Reims (1893 i 1894) oraz letnich spotkań formacyjnych dla seminarzystów w Val-des-Bois, gdzie mieściła się przędzalnia Harmela. Dehon i Harmel pokazali ponadto, jak ważna dla świata biznesu i ewangelizacji jest współpraca świeckich i duchownych. Razem udowodnili, że społeczne nauczanie Kościoła może inspirować do przemiany świata i jest możliwe do zastosowania w praktyce biznesowej, a firma Harmela była tego modelowym przykładem.

Skoro o tym wspomniałeś… Jakich talentów brakowało Tobie i Twojej żonie? Czego musieliście się nauczyć?

Długo uczyliśmy się dobrej współpracy z pracownikami i klientami. Nasi pracownicy służą klientom. Realizują działania, które my wcześniej zorganizowaliśmy i zaplanowaliśmy. Musieliśmy nauczyć się im ufać i dawać im samodzielność. Firma to dla nas również szkoła skromności, cierpliwości i unikania pychy…

Unikania pychy? Jak to robicie?

Próbujemy „patrzeć oczami pracownika” i rozpoznawać jego potrzeby. Ludzie przychodzą do pracy ze swoimi prywatnymi problemami. Musimy to zrozumieć i czasami być z nimi w ich trudach. Czasem wystarczy kogoś wysłuchać, a „odblokuje się” i dzięki temu będzie pracować efektywniej. To może zmienić jego cały dzień…

Zaintrygowała mnie trudność przejścia z etatu na działalność. Proszę, rozwiń tę myśl…

Znam przedsiębiorców, którzy pracowali kiedyś na etacie. Są świetnymi specjalistami, zakładają jednoosobowe działalności, świadczą usługi dla innych i wystawiają faktury, ale są i zawsze będą pracownikami samych siebie. To wciąż trochę jak etat. Przedsiębiorczość to coś więcej. To stworzenie firmy, marki.

U Was tak jest?

Mamy świetny zespół. Firma działa bez nas bardzo dobrze. Uważam nawet, że im mniej mnie w firmie, tym lepiej. Ufam, że pracownicy sobie poradzą. Trzeba pozwolić ludziom na samodzielność, nawet jeśli na początku nie będzie to idealne. Mniejsza ingerencja szefa może prowadzić do odkrycia nowych możliwości dla firmy.

Rozmawiała Monika Kuźma.
Cały wywiad z Danutą znajdziesz w książce „25 talentów”.

Leon Harmel tworząc radę zakładową oraz Rafał mówiący: „im mniej mnie w firmie, tym lepiej” – pokazują tę samą prawdę: zaufanie i dobra komunikacja to fundamenty skutecznego przywództwa. Zapraszamy do refleksji, jak realizować ten model w twojej firmie.

Na podstawie koncepcji Delegation Poker™ z platformy Akademia Managera. O zasadach Delegation Poker™ możesz poczytać na stronie: → https://agilestudio.pl/blog/delegation-poker-narzedzie-efektywnego-delegowania-przez-managera/

Przebieg ćwiczenia:

1. Narysuj na kartce strukturę swojej firmy/zespołu.

Zaznacz różnymi kolorami obszary według klucza:
Zielony – pełna samodzielność pracowników
Żółty – częściowa samodzielność
Czerwony – pełna kontrola szefa.

2. Wybierz jeden żółty obszar i zapisz konkretny plan przejścia do koloru zielonego

3. Przedyskutujcie swoje plany i wzajemnie je skonsultujcie.

Zobacz przykład wykonanego ćwiczenia dla małej firmy handlowo-usługowej: