W oficjalnych papieskich wypowiedziach z reguły nie ma żadnych odniesień do osobistych przeżyć czy przywoływania przykładów. Co zatem skłoniło Jana Pawła II do złamania tej zasady w 1987 roku, kiedy w Gdyni odwołał się do swojego spotkania z wnukiem Mahatmy Gandhiego i przytoczył jego słowa: „Dziękujemy ci za twoją Ojczyznę, za Polskę”? Powodem było to, co dokonało się właśnie w Polsce, a mianowicie powstanie „Solidarności”, pokojowego ruchu, który ku zadziwieniu całego świata dokonał zmian w tamtym czasie i miejscu wydających się niemożliwymi do zrealizowania oraz upomniał się o prawa każdego człowieka i dał mu szansę odzyskania dumy i tożsamości.

W obecnym numerze „Talentu” chcemy przypomnieć o tym, co działo się 25 lat temu, a co nadal stanowi powód do dumy dla wszystkich przejętych ideałami „Solidarności” i powód do wstydu dla tych, którzy je zwalczali. Mamy nadzieję, że publikowane teksty pozwolą też zrozumieć genezę sierpniowych wydarzeń oraz motywacje, jakimi kierowali się ich uczestnicy.

Przypominamy również wypowiedzi Jana Pawła II powstałe co prawda siedem lat po Sierpniu 80, ale stanowiące świadectwo jego niezwykłej wrażliwości na działanie Boga w historii i wyczulenia na odpowiedzialność każdego człowieka za dokonywane wybory. Dziś – w dobie wojny w Iraku, tragedii zapomnianych narodów Afryki, ataków terrorystycznych czy społecznej niesprawiedliwości w Polsce – brzmią one szczególnie aktualnie. Naocznie przekonujemy się, że nie można żyć wedle zasady: „wszyscy przeciw wszystkim”, a jedyną nadzieją ludzkości jest respektowanie zasad solidarności.